رزین‌های پلی کربوکسیلات به دلیل قابلیت توسعه و استفاده در ترکیبات مختلف، رایج‌تر از دیگر مواد در تولید مصنوعات سنگی و بتنی هستند. ساختار شیمیایی خاص و طولانی بودن زنجیره پلیمری این رزین‌ها، قابلیت ترکیب با مواد مختلف را دارد. یکی از خواص اصلی این مواد (رزین سنگ مصنوعی) در هنگام ترکیب شدن با سیمان، باردار کردن سطح ذرات سیمان است. در واقع، ذرات در اثر این بار از هم فاصله گرفته، نیاز آبی مخلوط سیمانی کم شده و در نتیجه، محصول مقاومی تولید میشود.
رزین سنگ مصنوعی به صورت مایع و در بسته‌بندی‌های ۲۰ و ۱۰۰۰ کیلوگرمی موجود است. این مواد خطرزا نیستند و نگهداری و انبارداری‌شان، همانند دیگر مواد شیمیایی است.
شباهت این مواد با ابر روان کننده‌های بتن بسیار بالاست. از این مواد برای افزایش مقاومت نهایی بتن، در کارخانه قطعات پیش‌ساخته بتنی، سمنت پلاست، موزاییک پلیمری و سنگ مصنوعی استفاده میشود.
چنان که گفته شد، از جمله موادی که در ساختار آن از رزین سنگ مصنوعی استفاده میشود، سمنت پلاست است. سمنت پلاست موادی شبیه به سنگ مصنوعی است که مقاومت مخلوط سیمانی در آن، حدوداً سه برابر نمونه بتن معمولی بدون رزین است. رسیدن به چنین مقاومتی در بتن و ملات معمولی، تحت هیچ شرایطی بدون افزودن این مواد امکان‌پذیر نیست.
موزاییک پلیمری هم در ساختار خود رزین سنگ مصنوعی دارد. این نوع موزاییک از بتن و پلیمر به وجود می‌آید. اختلاط پلیمر با سیمان، سبب به وجود آمدن سیمان کریستاله متبلور است. برای تولید این نوع موزاییک، مواد را با هم مخلوط کرده و درون قالب می‌ریزند و هنگام انتقال به قسمت خشک‌کن، لرزانده میشود تا هوای آن خارج گردد.
استفاده از رزین سنگ مصنوعی، میزان آب مصرفی در موزاییک پلیمری را کم می‌کند. در نتیجه، مقاومت آن در برابر سرما و گرمای شدید افزایش می‌یابد.
