دیرگیرکننده‌های بتن، مواد افزودنی هستند که به منظور کاهش سرعت گیرش و سخت شدن بتن به مخلوط آن اضافه می‌شوند. این مواد معمولاً در شرایطی استفاده می‌شوند که نیاز به زمان بیشتری برای کار با بتن وجود دارد، مانند در هوای گرم یا در پروژه‌هایی که نیاز به حمل و نقل بتن به مسافت‌های طولانی‌تری دارند.
مزایای استفاده از دیرگیر کننده بتن:
۱- افزایش زمان کارability
دیرگیرکننده‌ها زمان بیشتری را برای انجام عملیات مختلف مانند قالب‌گیری و تسطیح فراهم می‌کنند.
۲- کاهش خطر ترک‌خوردگی
با کاهش سرعت گیرش، احتمال بروز ترک‌های ناشی از انقباض و تنش‌های حرارتی کاهش می‌یابد.
۳- بهبود کیفیت بتن
با فراهم کردن زمان بیشتر برای مخلوط شدن و جابجایی، کیفیت نهایی بتن افزایش می‌یابد.
۴- مناسب برای شرایط آب و هوایی گرم
در روزهای گرم، بتن سریع‌تر گیرش می‌کند و استفاده از دیرگیرکننده‌ها می‌تواند این مشکل را برطرف کند.
انواع دیرگیر کننده بتن:
۱- مواد طبیعی: مانند نشاسته، شکر و صمغ‌ها که به طور طبیعی خاصیت دیرگیرکنندگی دارند.
۲- مواد شیمیایی: مانند سولفات‌های مختلف و پلیمرها که به طور خاص برای کنترل زمان گیرش طراحی شده‌اند.
نکات مهم:
• هنگام استفاده از دیرگیرکننده‌ها، باید دقت کرد که میزان مصرف آنها به درستی محاسبه شود تا تأثیر مطلوب حاصل شود.
• آزمایش‌های لازم باید قبل از استفاده در پروژه‌های بزرگ انجام شود تا اطمینان حاصل گردد که خواص مکانیکی بتن تحت تأثیر منفی قرار نمی‌گیرد.
